สวัสดีครับ ทุกคน หลังจากที่ผมได้เริ่มเขียน Blog ได้ไม่นาน ก็พบว่ามีบทความที่น่าสนใจมากมาย จึงอยากนำมาฝากเพื่อนๆ ซึ่งจะต่างกับการแนะนำ เว็บไซต์ หรือเว็บบล๊อกดีๆ ใน Web Blog Guide Station นะครับ เพราะเป็นการนำเฉพาะบทความ หรือบางส่วนของเว็บไซต์มาเท่านั้น และผมจะอ้างถึง หน้าเว็บเพจ นั้นๆ ที่ท้ายบทความในส่วน page reference ครับ
........................................................................
ยิ่งสูง...ยิ่งหนาว และโดดเดี่ยว
ฉันได้ยินคำพูดนี้มาเนิ่นนานแล้ว
และไม่ได้ใส่ใจอะไรกับมันมากนัก
อาจเป็นเพราะชีวิตไม่เคยต้องประสบกับภาวะนั้น
จนกระทั่งวันหนึ่ง เมื่อปลายเดือนมกราคมของปีนี้
ฉันถึงได้เข้าใจมากขึ้นกับคำกล่าวนี้
เมื่อได้มีโอกาสเดินขึ้นเขาลูกหนึ่ง
ซึ่งอยู่ใกล้ๆกับ “ บุโรพุทโธ ”
ศาสนสถานที่ยิ่งใหญ่ของโลก ในประเทศอินโดนีเซีย
จุดมุ่งหมายแต่แรกของเราคือการขึ้นไปภูเขาอีกลูก
ที่อยู่ตรงข้ามกัน เพื่อจะได้มองเห็นบุโรพุทโธในมุมสูง
ระหว่างทางที่เดินขึ้นไปนั้น ปกคลุมไปด้วยแมกไม้นานาพันธ์
ได้เห็นสีเขียวขจีตลอดทาง ถึงแม้จะเริ่มอ่อนล้าลงในบางช่วง
ระหว่างทางที่ไต่ขึ้นไป แต่มุมมองจากเบื้องสูงนั้นสวยงามมาก
ทำให้ลืมความเหนื่อยนั้นไปชั่วขณะ
ฉันรู้สึกว่าได้เข้าใกล้เมฆขาวก้อนโตขึ้นทุกที
สองเท้าก้าวเร็วขึ้นเรื่อยๆตามจังหวะของหัวใจที่เต้นแรงขึ้น
ตามแรงปรารถนาภายในและด้วยเหตุแห่งการสูญเสียพลังงานของร่างกาย
ฉันหยุดพักระหว่างทาง...ซึ่งใกล้จะถึงบนสุดของเขาแล้ว
เพื่อรอเพื่อนร่วมเดินทางที่มาด้วยกันที่ยังเดินตามมาไม่ทัน
เวลาผ่านไป....เม็ดเหงื่อที่ไหลรินเริ่มมลายหายไป
ด้วยสายลมเย็นจากที่สูง ไม่มีผู้คนเดินผ่านมาเลย
มีเพียงเสียงนกร้องและแมลงบางชนิด
“ ยิ่งสูง...ยิ่งหนาว และ โดดเดี่ยว ”
ฉันเริ่มคิดถึงคำพูดนี้ หลังจากนั่งรออยู่พักใหญ่
ถึงแม้ข้างบนนั้นจะแลดูสวยงาม น่ารื่นรมณ์ แต่มันก็รู้สึกตื่นเต้นเพียงชั่วขณะเดียวสั้นๆ
ทำไมความสุขอยู่ได้แป็บเดียว ฉันตั้งคำถามกับตัวเอง
และลองคิดเล่นๆว่า ทำไมฉันไม่เดินให้ช้าลง เพื่อรอเพื่อนที่ร่วมเดินทางมาด้วยกัน
เราจะได้เดินไปคุยไประหว่างทาง และขึ้นไปด้วยกัน
ฉันจะรีบสาวเท้าก้าวขึ้นมาก่อนทำไมกัน
เดินให้ช้าๆลง จะได้ไม่ต้องเหนื่อยมากด้วย
และก็ไม่ต้องขึ้นมารออยู่คนเดียว
ช่วงเวลาแห่งความสุขที่ได้เดินไปร่วมกัน
น่าจะมีความสุขนานกว่าที่รีบขึ้นมาบนนี้คนเดียว
ในที่สุด...วันนั้นพวกเราไม่ได้ขึ้นไปถึงบนยอดเขา
เพราะข้างบนนั้นฝนทำท่าจะโปรยปรายลงมา
เราหันหลังกลับเดินลงเขามาพร้อมกันอย่างสุขใจ และปรากฏว่าข้างล่างฝนก็ไม่ตก
แปลกนะ! ตอนเดินลงเขา ฉันกลับมีความสุขมากกว่าตอนขึ้นเขาเสียอีก
ไม่เหนื่อย และได้เห็นอะไรมากขึ้น
ภาพที่คุณเห็นอยู่นี้ก็ถ่ายตอนขาลง
เป็นภูเขาซึ่งอยู่ใกล้ๆกับภูเขาลูกที่บุโรพุทโธประดิษฐานอยู่
อาจเป็นเพราะว่าตอนขาขึ้น
ฉันรีบเดินมากไปหน่อย ทำให้ไม่มีเวลามองดูความงามตามรายทางที่ผ่านไป
ขอบคุณครับ
mobile : 089-3263248
email : preeda.limnontakul@gmail.com
update : Aug 9, 2007
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น
เชิญแสดงความคิดเห็น ให้กับเจ้าของบทความด้วยนะครับ